Afscheid en thuiskomst
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 Juni 2015 | Zuid-Afrika, Malmesbury
Mijn laatste blog over de tijd van m’n leven in Zuid-Afrika! Deze blog type ik vanuit het heerlijke Nederlandse zonnetje.
Twee weken voordat onze stage afliep hebben we onze lifeskills-training afgerond met de oudere meiden. In de twee weken die over waren hebben we lekker geverfd met de kinderen. Met als resultaat dat er nu mooie posters aan de muur hangen binnen Elkana. :)
Maandag 15 juni hebben we afscheid genomen van de kinderen van stage. Wianne en ik hebben een hele stapel Hollandse pannenkoeken gebakken en de meiden hielpen ons daarbij. Frank en Stefan waren ondertussen lekker aan het voetballen met de jongens. Na het eten hebben we nogmaals ballontrappertje gedaan, maar nu buiten in het donker. Ik genoot van al die blije kinderkoppies.
Ook de breeklichtjes waren een succes, armbanden, kettingen, alles werd er van gemaakt. :)
Als laatste hebben we cupcakes versierd en lekker opgegeten. Voor elk kind hadden we een cadeautje: een boekje met een foto van ons drieën samen met het kind, en wat lekkers erbij in. Vooral de foto waren alle kinderen erg blij mee, een middel om ons te herinneren.
Na onze cadeautjes had ook de groep nog een cadeau voor ons. Ik heb een poster gekregen met foto’s van ons en de kinderen erop en de kinderen hebben er wat bij op geschreven.
Speeches.. elk kind op zijn eigen manier. Het jongetje wat altijd zulke heerlijke verhalen had terwijl hij bij je op schoot kroop had ook nu een prachtig verhaal. Bedankjes en herinneringen, alles door elkaar maar het kwam recht uit z’n hart. Of een ander meisje wat niet meer uit haar woorden kan komen van het snikken, zij beseft goed wat afscheid nemen is.. De oudere meiden hebben nog een lied voor ons gezongen, in het Afrikaans. Slik, slik..
Nadat we een groepsfoto hebben gemaakt neemt een jongen van rond de 14 Wianne en mij even apart, hij wil graag nog iets tegen ons zeggen. We hebben hem leren kennen als een stoere jongen. Eerst hield hij ons wat op afstand, maar langzaam maar zeker kwam hij los en toonde hij ons ook zijn kwetsbare kant. En de laatste tijd kregen we zelfs af en toe een drukkie van hem. Hij vertelde: “Ik wil jullie bedanken voor alles wat jullie voor me hebben gedaan. Wanneer ik het moeilijk had, zagen jullie dat en waren jullie er voor me. Jullie waren als een moeder voor me.” De tranen springen me in de ogen, zoveel onrechtvaardigheid in deze wereld. Ik ben dankbaar dat ik er voor deze jongen heb kunnen zijn en iets voor hem heb kunnen betekenen, maar ik hoor niet zijn moeder te zijn. Waar is zijn eigen moeder?
Nog even langs alle kinderen, een laatste drukkie en kus. Nog één keer goed in de ogen kijken en hen vertellen dat ze er mogen zijn. En toen kwam het moment er toch echt aan. Het doet pijn om deze kinderen waar ik zo van ben gaan houden los te laten, te laten gaan. Terwijl we weglopen blijven de kinderen ons uitzwaaien in de deuropening. We rijden het terrein af, en horen achter ons huilende kinderen.. een moment wat m’n hart brak. Gelukkig hebben de kinderen een foto van ons, en wij veel foto’s van hen, dierbare herinneringen..
Zaterdag 13 juni heb ik Stefan van de airport in Kaapstad opgehaald. Wat heerlijk om hem weer te knuffelen na 5 maanden! In de eerste week dat hij er was is hij mee geweest naar het afscheid van stage en heb ik hem de mooie plekjes in de omgeving van Malmesbury laten zien. We zijn samen de Tafelberg op geweest, een dagje Kaapstad, bij Kaap de Goede Hoop en Capepoint geweest en heb ik JA gezegd tegen de liefde van m’n leven op het Bloubergstrand. :)
De tweede week zijn we met de rest van de groep mee gaan reizen langs de westkust. Langs Swellendam, Mosselbay, Wilderniss, Knysna en via Oudshoorn zijn Stef en ik weer teruggegaan richting Kaapstad. Prachtige plekken gezien, een safari gedaan en door een gids rondgeleid door de townships. Indrukwekkend..
Na een rustige vliegreis ben ik weer veilig op Nederlandse bodem gekomen, met een ontzettend warm welkom. Een grote groep aan (schoon)familie en vrienden stonden me op te wachten op Schiphol en wat is het ook weer heerlijk om thuis te zijn, bij m’n eigen familie.
Ik kijk terug op een prachtige reis, de tijd van mijn leven! Bedankt voor iedereen die mij heeft gevolgd, een reactie heeft achtergelaten of heeft meegeleefd door een kaartje of berichtje. Het was fijn om te merken dat mensen in Nederland aan me dachten!
Een hele dikke drukkie van tannie Anneke!
Twee weken voordat onze stage afliep hebben we onze lifeskills-training afgerond met de oudere meiden. In de twee weken die over waren hebben we lekker geverfd met de kinderen. Met als resultaat dat er nu mooie posters aan de muur hangen binnen Elkana. :)
Maandag 15 juni hebben we afscheid genomen van de kinderen van stage. Wianne en ik hebben een hele stapel Hollandse pannenkoeken gebakken en de meiden hielpen ons daarbij. Frank en Stefan waren ondertussen lekker aan het voetballen met de jongens. Na het eten hebben we nogmaals ballontrappertje gedaan, maar nu buiten in het donker. Ik genoot van al die blije kinderkoppies.
Ook de breeklichtjes waren een succes, armbanden, kettingen, alles werd er van gemaakt. :)
Als laatste hebben we cupcakes versierd en lekker opgegeten. Voor elk kind hadden we een cadeautje: een boekje met een foto van ons drieën samen met het kind, en wat lekkers erbij in. Vooral de foto waren alle kinderen erg blij mee, een middel om ons te herinneren.
Na onze cadeautjes had ook de groep nog een cadeau voor ons. Ik heb een poster gekregen met foto’s van ons en de kinderen erop en de kinderen hebben er wat bij op geschreven.
Speeches.. elk kind op zijn eigen manier. Het jongetje wat altijd zulke heerlijke verhalen had terwijl hij bij je op schoot kroop had ook nu een prachtig verhaal. Bedankjes en herinneringen, alles door elkaar maar het kwam recht uit z’n hart. Of een ander meisje wat niet meer uit haar woorden kan komen van het snikken, zij beseft goed wat afscheid nemen is.. De oudere meiden hebben nog een lied voor ons gezongen, in het Afrikaans. Slik, slik..
Nadat we een groepsfoto hebben gemaakt neemt een jongen van rond de 14 Wianne en mij even apart, hij wil graag nog iets tegen ons zeggen. We hebben hem leren kennen als een stoere jongen. Eerst hield hij ons wat op afstand, maar langzaam maar zeker kwam hij los en toonde hij ons ook zijn kwetsbare kant. En de laatste tijd kregen we zelfs af en toe een drukkie van hem. Hij vertelde: “Ik wil jullie bedanken voor alles wat jullie voor me hebben gedaan. Wanneer ik het moeilijk had, zagen jullie dat en waren jullie er voor me. Jullie waren als een moeder voor me.” De tranen springen me in de ogen, zoveel onrechtvaardigheid in deze wereld. Ik ben dankbaar dat ik er voor deze jongen heb kunnen zijn en iets voor hem heb kunnen betekenen, maar ik hoor niet zijn moeder te zijn. Waar is zijn eigen moeder?
Nog even langs alle kinderen, een laatste drukkie en kus. Nog één keer goed in de ogen kijken en hen vertellen dat ze er mogen zijn. En toen kwam het moment er toch echt aan. Het doet pijn om deze kinderen waar ik zo van ben gaan houden los te laten, te laten gaan. Terwijl we weglopen blijven de kinderen ons uitzwaaien in de deuropening. We rijden het terrein af, en horen achter ons huilende kinderen.. een moment wat m’n hart brak. Gelukkig hebben de kinderen een foto van ons, en wij veel foto’s van hen, dierbare herinneringen..
Zaterdag 13 juni heb ik Stefan van de airport in Kaapstad opgehaald. Wat heerlijk om hem weer te knuffelen na 5 maanden! In de eerste week dat hij er was is hij mee geweest naar het afscheid van stage en heb ik hem de mooie plekjes in de omgeving van Malmesbury laten zien. We zijn samen de Tafelberg op geweest, een dagje Kaapstad, bij Kaap de Goede Hoop en Capepoint geweest en heb ik JA gezegd tegen de liefde van m’n leven op het Bloubergstrand. :)
De tweede week zijn we met de rest van de groep mee gaan reizen langs de westkust. Langs Swellendam, Mosselbay, Wilderniss, Knysna en via Oudshoorn zijn Stef en ik weer teruggegaan richting Kaapstad. Prachtige plekken gezien, een safari gedaan en door een gids rondgeleid door de townships. Indrukwekkend..
Na een rustige vliegreis ben ik weer veilig op Nederlandse bodem gekomen, met een ontzettend warm welkom. Een grote groep aan (schoon)familie en vrienden stonden me op te wachten op Schiphol en wat is het ook weer heerlijk om thuis te zijn, bij m’n eigen familie.
Ik kijk terug op een prachtige reis, de tijd van mijn leven! Bedankt voor iedereen die mij heeft gevolgd, een reactie heeft achtergelaten of heeft meegeleefd door een kaartje of berichtje. Het was fijn om te merken dat mensen in Nederland aan me dachten!
Een hele dikke drukkie van tannie Anneke!
-
30 Juni 2015 - 15:38
Ma:
Lieve Anneke
Wat een mooie tijd heb je daar in Afrika gehad en wat een mooie dingen heb je daar gezien.
Maar wat nog belangrijker is wat een prachtige tijd hebben jullie die kinderen gegeven.
Veel aandacht maar bovenal liefde kregen ze van jullie.
Ze zullen vast nog vaak aan deze tijd met jullie terug denken.
Achteraf zijn die 5 mnd ook nog weer heel snel gegaan ook omdat jij het naar je
zin had en een leuke stageplek had.
Maar we waren toch wel heel blij en dankbaar toen je op schiphol aangekomen
was en we jou weer een dikke drukkie konden geven.
Het is weer heel gezellig dat je thuis bent en al weer heel normaal.
Liefs Pa en Ma.
-
30 Juni 2015 - 18:55
Gerlinde:
lieve Anneke,
wauw, wat zul je daar genoten hebben deze 5 maanden!
ik bent trots op je! het zal vast niet altijd even makkelijk zijn geweest.
al je verslagen waren super mooi & leuk om te lezen.
het was leuk om toch een beetje mee te krijgen wat je daar allemaal hebt meegemaakt!
we spreken elkaar vast snel weer! (:
liefs Gerlinde. -
01 Juli 2015 - 19:02
Tante Matje En Ome Evert:
Hoi Anneke,
We zijn erg blij dat je weer veilig, gezond en wel, samen met Stefan, op Hollandse bodem bent teruggekeerd uit Zuid-Afrika.
We hebben je laatste bloc met belangstelling gelezen. Best een indrukwekkend verhaal. Afscheid nemen van de kinderen is niet niks. Na 5 maanden is er toch een band ontstaan. Uit de reacties van de kinderen bij het afscheid blijkt wel, hoeveel jullie voor de kinderen hebben betekent. Mooi dat je over en weer foto's van elkaar hebt, zodat je daardoor nog vaak aan elkaar wordt herinnerd.
Anneke, de stage-periode, de tijd van je leven, zoals je het zelf noemt, zit er op. Het gewone leven wacht weer. We wensen je veel succes verder met je studie en je werk.
Hartelijke groeten van Matje en Evert. -
02 Juli 2015 - 08:24
Oom Jacob En Tante Gerrie:
Hoi Anneke,
Een indrukwekkend laatste schrijven over je stage in Zuid-Afrika.
Ik heb het gelezen met een brok in mijn keel, hoe erg als die kinderen daar aan je hebben gehangen en je volkomen vertrouwen. Heel veel bewondering heb ik voor alle jongens en meisjes die zo ver weg hulp bieden aan kinderen (zonder ouders vaak) Jij hebt er een groot deel aan gehad en niet zonder resultaat.
Nu ben je weer lekker thuis en sta je weer midden in het Nederlandse leven.
Gefeliciteerd met het feit dat je JA hebt gezegd tegen de liefde van je leven. Heel veel succes met je verdere studie en we spreken elkaar vast vlug.
Groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
